Deprywacja materialna oznacza niemożność pozwolenia sobie na rzeczy uważane przez większość ludzi jako pożądane lub nawet niezbędne do godnego życia. To wymuszona niemożność (a nie rezygnacja z własnego wyboru) zaspokojenia co najmniej 3 z 9 następujących potrzeb:
- opłacenie tygodniowego wyjazdu wszystkich członków gospodarstwa domowego na wypoczynek raz w roku,
- spożywanie mięsa, ryb (lub wegetariańskiego odpowiednika) co drugi dzień,
- ogrzewanie mieszkania odpowiednio do potrzeb,
- pokrycie niespodziewanego wydatku (w wysokości odpowiadającej miesięcznej wartości granicy ubóstwa relatywnego, przyjętej w danym kraju, w roku poprzedzającym badanie),
- terminowe regulowanie opłat związanych z mieszkaniem, spłatą rat i kredytów,
- posiadanie telewizora kolorowego,
-posiadanie samochodu,
-posiadanie pralki,
-posiadanie telefonu (stacjonarnego lub komórkowego).
Pogłębiona deprywacja materialna oznacza wymuszoną niemożność (a nie rezygnację z własnego wyboru) zaspokojenia co najmniej 4 z 9 ww. potrzeb.